Składowe naprężenia

VON Naprężenia zredukowane wg Misesa
VONDC: wg Misesa [komponenty kierunkowe] Opcja dostępna tylko dla badań liniowych dynamicznych-harmonicznych.

Solver wykonuje obliczenia naprężeń zredukowanych wg Misesa dokładniej, uwzględniając odpowiednie znaki (plus lub minus) sześciu komponentów naprężenia.

VON (wykres naprężeń zredukowanych wg Misesa) służy do obliczania naprężeń zredukowanych wg Misesa na podstawie sześciu składowych naprężenia. To samo dotyczy VONDC (wykresu naprężeń zredukowanych wg Misesa [składowe kierunkowe]). Jednak w związku z tym, że wyniki harmonicznych badań liniowych dynamicznych są uzyskiwane przy maksymalnej wartości amplitudy oscylacji w stanie ustalonym, wyniki obliczania naprężeń zredukowanych wg Misesa tradycyjną metodą uwzględniają tylko dodatnie wartości składowych naprężenia. Gdy pewna składowa naprężenia ma wartość dodatnią, a inna ujemną, może wystąpić przesunięcie naprężenia w fazie. Na wykresie VONDC (wykresie naprężeń zredukowanych wg Misesa [składowe kierunkowe]) jest uwzględniany wpływ przesunięć naprężenia w fazie. Z równania von Misesa wynika, że kwadrat różnicy między dodatnią a ujemną składową naprężenia może być większy od różnicy między wartościami dodatnimi składowej naprężenia. W związku z tym wartości VONDC (naprężeń zredukowanych wg Misesa [składowe kierunkowe]) powinny być bardziej zachowawcze niż wartości VON (naprężeń zredukowanych wg Misesa).
P1 Naprężenie normalne w pierwszym kierunku głównym
P2 Naprężenie normalne w drugim kierunku głównym
P3 Naprężenie normalne w trzecim kierunku głównym
INT Natężenie naprężenia = P1 - P3 (a)

z P1: maksymalne bezwzględne naprężenie normalne, oraz P3: minimalne bezwzględne naprężenie normalne.
TRI Trójosiowe naprężenie = P1 + P2 + P3 (suma składowych naprężeń głównych. Nosi również nazwę pierwszej niezmiennej naprężenia, ponieważ wartość pozostaje taka sama niezależnie od transformacji współrzędnych zastosowanych do tensora naprężenia).
SX Naprężenie normalne w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
SY Naprężenie normalne w kierunku Y wybranej geometrii odniesienia
SZ Naprężenie normalne w kierunku Z wybranej geometrii odniesienia
TXY Naprężenie ścinające w kierunku Y, działające na normalną płaszczyznę w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
W przypadku komponentów naprężenia ścinającego pierwszy indeks wskazuje kierunek normalnej powierzchni, a drugi indeks wskazuje kierunek komponentu naprężenia ścinającego.
TXZ Naprężenie ścinające w kierunku Z, działające na normalną płaszczyznę w kierunku X wybranej geometrii odniesienia
TYZ Naprężenie ścinające w kierunku Z, działające na normalną płaszczyznę w kierunku Y wybranej geometrii odniesienia
ERR Błąd normy energii (dostępny dla badań statycznych i testu upuszczenia)
CP Ciśnienie kontaktowe (b)
ILTXZ Międzywarstwowe naprężenie ścinające na płaszczyźnie XZ
ILTYZ Międzywarstwowe naprężenie ścinające na płaszczyźnie YZ

(a) W niektórych kodach projektów i odniesieniach naprężenie równoważne Tresca zdefiniowane jest jako dwukrotność maksymalnego naprężenia ścinającego równego (P1 - P3) lub natężenie naprężenia.

(b) Naciski kontaktowe są wyprowadzone z globalnych naprężeń węzłowych poprzez transformację współrzędnych. Solver zgłasza w każdym węźle wartość nacisku kontaktowego uzyskiwaną na podstawie udziału zastosowanych obciążeń, powiązań i sił kontaktowych, które mogą się pojawić podczas symulacji.

Wektor jednostki N w kierunku siły kontaktowej to {Nx, NY, Nz} w globalnym układzie współrzędnych. W celu określenia trzech składowych nacisku kontaktowego {Px, Py, Pz} w globalnym układzie współrzędnych jest wykonywane rzutowanie tensora naprężenia węzłowego wzdłuż wektora jednostki N.

Wielkość siły docisku CP w każdym węźle jest pierwiastkiem kwadratowym z sumy kwadratów dla każdej składowej. Kierunek siły docisku jest zawsze normalny do obszaru kontaktu.