Kryterium maksymalnego naprężenia zredukowanego wg Misesa opiera się na teorii von Misesa-Hencky'ego, znanej również jako teoria energii ścinania lub teoria maksymalnej energii zniekształcenia.
Ścinanie czyste
Względem naprężeń głównych σ1, σ2, σ3 naprężenie zredukowane wg Misesa wyrażone jest jako:
σwg Misesa= {[( σ1 - σ2 )2 + ( σ2 - σ3 )2 + ( σ1 - σ3 )2 ] / 2}1/2
Teoria zakłada, że materiał plastyczny zaczyna ustępować w miejscu, gdzie naprężenie zredukowane wg Misesa staje się równe granicy naprężenia. W większości przypadków jako granica naprężenia wykorzystywana jest granica plastyczności. Jednakże oprogramowanie pozwala na użycie rozciągającej wytrzymałości granicznej lub ustawionej przez użytkownika granicy naprężenia.
σwg Misesa >= σlimit
Granica plastyczności jest właściwością zależną od temperatury. Określona wartość granicy plastyczności powinna uwzględniać temperaturę komponentu. Współczynnik bezpieczeństwa w danych lokalizacjach jest obliczany ze wzoru:
Współczynnik bezpieczeństwa (FOS) = σlimit / σwg Misesa
W przypadku ścinania czystego, σ12 = σ21 ≠ 0, podczas gdy pozostałe σ12 = 0, naprężenie zredukowane wg Misesa jest wyrażane jako:
σ12 maks. = σustępow. / √3 = 0.5777 σustępow. .
To oznacza, że na początku ustępowania maksymalne naprężenie ścinające w ścinaniu czystym jest √3 razy niższe od granicy plastyczności w przypadku rozciągania prostego.