Wydajność symulacji można zoptymalizować poprzez modelowanie członów konstrukcyjnych z elementami belki.
Elementy belki są obsługiwane dla badań statycznych, częstotliwości, wyboczenia i nieliniowych. Rozwiązanie dużego przemieszczenia w badaniach statycznych nie jest obsługiwane dla belek. Aby utworzyć akceptowalne wyniki dla wyrażenia belki, długość belki może być 10 razy większa niż największy wymiar jej przekroju.
Proste i zakrzywione belki
Każdy prosty człon konstrukcyjny jest definiowany przez linię prostą łączącą dwa połączenia na jego końcach. Zakrzywiony człon konstrukcyjny jest modelowany przy użyciu wielu belek prostych. Zakłada się że przekrój poprzeczny belki jest stały na całej jej długości. Program dokonuje wewnętrznego tworzenia siatki każdej belki poprzez utworzenie wielu elementów belki. Każdy element belki jest definiowany przez dwa węzły i przekrój poprzeczny. Podczas przeglądania siatki i wyników elementy belki mogą być przedstawiane na rzeczywistej geometrii belki lub na walcach, niezależnie od rzeczywistego przekroju poprzecznego.
Rysunki przedstawiają sposób modelowania członu konstrukcyjnego. Jeden rysunek pokazuje człon konstrukcyjny i połączenia, kiedy człon ten jest zdefiniowany jako belka. Na drugim widać siatkę, gdzie belka jest podzielona na wiele elementów belki przedstawionych za pomocą walców oraz geometrii belki.
|
|
| Człon konstrukcyjny i połączenia |
Siatka na walcach i na geometrii belki |
Obecność wycięć, otworów lub nieregularności geometrii wzdłuż długości belki ma negatywny wpływ na wyniki analizy belki, a także na renderowanie 3D siatki belki i na wykresy wyników. Przed utworzeniem siatki belki i uruchomieniem analizy zaleca się usunąć wszelkie wycięcia, otwory i nieregularności geometrii z członów konstrukcyjnych. Jeśli nie można usunąć żadnych nieregularności geometrii na długości członów konstrukcyjnych, należy użyć siatki bryłowej zamiast siatki belki, aby uzyskać dokładniejsze wyniki.
Belki zwężane
Można traktować geometrie stożkowe jako belki o zmiennym rozmiarze przekroju poprzecznego wzdłuż ich długości. Obraz pokazuje belkę o zwężanym profilu l i o rozmiarze przekroju, który zmniejsza się wzdłuż pokazanego kierunku. Belka zwężana jest reprezentowana przez linię prostą (oś obojętna), łączącą dwa połączenia końcowe. Na dolnych rysunkach pokazano siatkę, gdzie belka jest podzielona na wiele elementów belki zwężanej, przedstawionych przez walce z lewej strony i geometrię belki z prawej. Każdy element składa się z dwóch węzłów mających różne obszary przekroju poprzecznego. Siatka oraz wykres wyników stanowi wizualne wskazanie zwężenia wzdłuż długości belki.
Tworzenie belek
Człony konstrukcyjne, które są tworzone jako operacje konstrukcji spawanej, mają domyślnie tworzoną siatkę z elementami belki. Można traktować te człony konstrukcyjne jako bryły wybierając ich ikony w drzewie badania Simulation i wybierając Traktuj jako bryłę. Dla krótkich członów konstrukcyjnych (proporcja długości do największej ortogonalnej odległości przekroju poprzecznego od środka ciężkości jest mniejsza niż 3,0), zalecane jest użycie siatki bryłowej.
Aby traktować obiekty wyciągnięte, wyciągnięte po profilach, odbite w lustrze lub importowane, które mają stały kształt przekroju poprzecznego i taki sam lub różny rozmiar przekroju poprzecznego na całej długości belki, należy wybrać ich ikony w drzewie badania Simulation i wybrać Traktuj jako belkę.
Opcja Traktuj jako belkę nie jest dostępna, kiedy proporcja długości obiektu do największej odległości przekroju ortogonalnego ze środka ciężkości jest mniejsza niż 3.0. To ograniczenie ma zastosowanie tylko dla członów konstrukcyjnych utworzonych za pomocą operacji Wyciągnięcie, Obrót, Wyciągnięcie po ścieżce itd.
Człon konstrukcyjny można zdefiniować jako kratownicę lub belkę w menedżerze właściwości PropertyManager Zastosuj/edytuj belkę.